De eerste dagen
Door: Anne Fleur
Blijf op de hoogte en volg Anne Fleur
28 Augustus 2015 | Indonesië, Labuhanbajo
Nadat ik maandag van iedereen afscheid had genomen, brachten papa, mama en iris me naar schiphol. Hier hebben we samen wat gedronken, en daarna ben ik de douane door gegaan. Het was erg raar om “in je eentje” op schiphol rond te lopen, vooral erg saai. Om half 7 ’s avonds vertrekt mijn vliegtuig vanuit schiphol, na een tussenstop op frankfurt, beland ik om 15:30 lokale tijd in Kuala Lumpur, ik ben blij dat ik eindelijk even het vliegtuig uit mag. Gelukkig heb ik tijdens mijn reis gezelschap van een Australier die naar Lombok gaat, dus we konden samen reizen tot Jakarta. Na een uur verder vliegen kom ik aan op Jakarta. Nadat ik door de douane was, en mijn bagage had opgehaald, besloot ik om euro’s in te ruilen voor rupia, hierdoor krijg ik gelijk een hele stapel geld.
Door de hoge luchtvochtigheid leek het gelijk heel warm toen ik het vliegveld uitstapte. Ik kwam erachter dat ik op terminal 2 stond, en naar terminal 3 moest voor mijn volgende vlucht. Nadat veel mensen hadden aangeboden om mij te brengen met een taxi, kwam ik erachter dat je ook met een gratis shuttlebus kon reizen, dus besloot ik die te pakken. Wat gelijk opvalt is dat iedereen heel behulpzaam is, omdat er geen bagage ruimte is moeten mijn koffers een overvolle bus in, gelukkig wordt ik geholpen, ook wanneer ik uitstap wordt er een bagagekarretje voor me gehaald. Op Jakarta moest ik 8 uur wachten, gelukkig staat er een televisie, en is er WiFi. Na nog een stop in Bali kom ik aan op Labuan Bajo. Het was erg grappig om het ene moment in een heel groot vliegtuig te zitten, en het andere moment zit ik in een propellervliegtuigje waar 2 mensen naast elkaar kunnen zitten.
Op Labuan Bajo staat Cello, een hulpje zoals hij het zelf noemt, me op te wachten. Hij brengt me naar het hotel, nadat hij een klein rondje heeft gereden op Flores. Ik ben blij als ik eindelijk in het hotel aankom, omdat ik om 4 uur met Marij heb afgesproken, kon ik nog even 3 uur slapen. Om 4 uur ga ik naar Divine Diving, hier vertelde Marij mij wat over de gang van zaken, zoals dat ze hier een 6-daagse werkweek kennen, of dit ook voor mij geldt moet ik nog even afwachten ;). Ze werken hier erg lange dagen, om 7 uur beginnen ze en om een uur of 7 gaan ze naar huis. De indonesische werknemers gaan er tussen de middag wel 2 uur tussen uit om te lunchen.
Om half 7 is het hier al donker, en besluit ik mijn eerste indonesische maaltijd te halen en naar het hotel te gaan. Eenmaal in het hotel ben ik blij dat het bijna donker is, en dat ik eindelijk in een bed kan slapen na twee (bijna) slapeloze nachten.
De dag erna kon ik uitslapen, van Marij hoef ik pas om 10 uur te komen, zodat ik een beetje kan bijkomen. Het was nogal hectisch, omdat 1 boot, Weta Molas( dit is de liveabroad boot) kapot was. De klanten waren er al, dus er moest zo snel mogelijk een oplossing geregeld worden, na wat telefoontjes, werd er een nieuwe boot geregeld. Deze moest eerst klaargezet worden, daarom werden de klanten naar een lokale grot gebracht.
Daarna heeft Marij me nog wat informatie gegeven, en zijn ik en Roland( de operationeel manager die ook Nederlands spreekt) samen gaan lunchen. In de namiddag ben ik een Indonesische telefoon gaan halen, voor maar liefst 15 euro. Eenmaal terug in het hotel mocht ik naar een andere kamer waar meer stopcontacten waren zodat ik alles kon opladen.
Vooral 1,5 euro haal je hier avondeten, iets wat de lokale bevolking amper kan betalen. Je ziet hier ook overal afval op straat liggen en in de goot, de mensen hebben hier nog geen besef van de gevolgen... of willen het niet weten. Omdat ik overduidelijk opval tussen de vele Indonesische mensen, wordt ik regelmatig aangesproken door de lokale bevolking, wat ik hier kom doen, hoe lang ik blijf etc.
Elke zoveel uur, klinkt het “mooie” geluid van de moslims dat ze aan het bidden zijn. Dit terwijl slechts 20% van de bevolking moslims is. Omdat het vrijdag is, zijn de aankondigingen meer en langer... Na om 6 uur gewekt te zijn door het gezang, ben ik maar onder een (koude) douche gestapt en ben ik gaan ontbijten. Daarna ben ik naar me stage gelopen en ben ik begonnen met mijn plan van aanpak te verbeteren. In de middag hebben Marij, ik en Roland samen gegeten, ik moet er nog erg aan wennen dat men hier minimaal 2 keer per dag rijst eet, en ook zo veel eet.
Dit is het tot zover, echt veel tijd om mooie foto’s te maken heb ik nog niet gehad, er staan er nu een paar op, maar de rest komt nog:)
Selamat Tinggal!!
Door de hoge luchtvochtigheid leek het gelijk heel warm toen ik het vliegveld uitstapte. Ik kwam erachter dat ik op terminal 2 stond, en naar terminal 3 moest voor mijn volgende vlucht. Nadat veel mensen hadden aangeboden om mij te brengen met een taxi, kwam ik erachter dat je ook met een gratis shuttlebus kon reizen, dus besloot ik die te pakken. Wat gelijk opvalt is dat iedereen heel behulpzaam is, omdat er geen bagage ruimte is moeten mijn koffers een overvolle bus in, gelukkig wordt ik geholpen, ook wanneer ik uitstap wordt er een bagagekarretje voor me gehaald. Op Jakarta moest ik 8 uur wachten, gelukkig staat er een televisie, en is er WiFi. Na nog een stop in Bali kom ik aan op Labuan Bajo. Het was erg grappig om het ene moment in een heel groot vliegtuig te zitten, en het andere moment zit ik in een propellervliegtuigje waar 2 mensen naast elkaar kunnen zitten.
Op Labuan Bajo staat Cello, een hulpje zoals hij het zelf noemt, me op te wachten. Hij brengt me naar het hotel, nadat hij een klein rondje heeft gereden op Flores. Ik ben blij als ik eindelijk in het hotel aankom, omdat ik om 4 uur met Marij heb afgesproken, kon ik nog even 3 uur slapen. Om 4 uur ga ik naar Divine Diving, hier vertelde Marij mij wat over de gang van zaken, zoals dat ze hier een 6-daagse werkweek kennen, of dit ook voor mij geldt moet ik nog even afwachten ;). Ze werken hier erg lange dagen, om 7 uur beginnen ze en om een uur of 7 gaan ze naar huis. De indonesische werknemers gaan er tussen de middag wel 2 uur tussen uit om te lunchen.
Om half 7 is het hier al donker, en besluit ik mijn eerste indonesische maaltijd te halen en naar het hotel te gaan. Eenmaal in het hotel ben ik blij dat het bijna donker is, en dat ik eindelijk in een bed kan slapen na twee (bijna) slapeloze nachten.
De dag erna kon ik uitslapen, van Marij hoef ik pas om 10 uur te komen, zodat ik een beetje kan bijkomen. Het was nogal hectisch, omdat 1 boot, Weta Molas( dit is de liveabroad boot) kapot was. De klanten waren er al, dus er moest zo snel mogelijk een oplossing geregeld worden, na wat telefoontjes, werd er een nieuwe boot geregeld. Deze moest eerst klaargezet worden, daarom werden de klanten naar een lokale grot gebracht.
Daarna heeft Marij me nog wat informatie gegeven, en zijn ik en Roland( de operationeel manager die ook Nederlands spreekt) samen gaan lunchen. In de namiddag ben ik een Indonesische telefoon gaan halen, voor maar liefst 15 euro. Eenmaal terug in het hotel mocht ik naar een andere kamer waar meer stopcontacten waren zodat ik alles kon opladen.
Vooral 1,5 euro haal je hier avondeten, iets wat de lokale bevolking amper kan betalen. Je ziet hier ook overal afval op straat liggen en in de goot, de mensen hebben hier nog geen besef van de gevolgen... of willen het niet weten. Omdat ik overduidelijk opval tussen de vele Indonesische mensen, wordt ik regelmatig aangesproken door de lokale bevolking, wat ik hier kom doen, hoe lang ik blijf etc.
Elke zoveel uur, klinkt het “mooie” geluid van de moslims dat ze aan het bidden zijn. Dit terwijl slechts 20% van de bevolking moslims is. Omdat het vrijdag is, zijn de aankondigingen meer en langer... Na om 6 uur gewekt te zijn door het gezang, ben ik maar onder een (koude) douche gestapt en ben ik gaan ontbijten. Daarna ben ik naar me stage gelopen en ben ik begonnen met mijn plan van aanpak te verbeteren. In de middag hebben Marij, ik en Roland samen gegeten, ik moet er nog erg aan wennen dat men hier minimaal 2 keer per dag rijst eet, en ook zo veel eet.
Dit is het tot zover, echt veel tijd om mooie foto’s te maken heb ik nog niet gehad, er staan er nu een paar op, maar de rest komt nog:)
Selamat Tinggal!!
-
28 Augustus 2015 - 14:57
Wilmy:
Hé Anne Fleur!!
Super om al een verslag van je te lezen, wat een reis, maar het klinkt goed allemaal hoor!
En volgens mij ben jij voorlopig nog niet weg van dat eiland, dus die mooie foto's komen vast wel...
Liefs, Wilmy -
29 Augustus 2015 - 07:43
Barbara:
Hey Annefleur,
Wat leuk om te lezen hoe je reis is verlopen en dat je goed bent aangekomen. Nu gaat het echt beginnen. Heel veel plezier geniet ervan. We gaan je verhalen steeds lezen.
Liefs Frits en Barbara -
29 Augustus 2015 - 07:46
Annemiek:
Leuk verslag Fleurtje!
Hele reis, maar gelukkig goed aangekomen!
Wacht op je volgende verslag!
Veel plezier daar.
x Miek -
29 Augustus 2015 - 07:46
Annemiek:
Leuk verslag Fleurtje!
Hele reis, maar gelukkig goed aangekomen!
Wacht op je volgende verslag!
Veel plezier daar.
x Miek -
29 Augustus 2015 - 08:13
Debbie:
Super leuk om te lezen! Ik ga je volgen!
Heel veel plezier daar, geniet er van. X -
30 Augustus 2015 - 03:46
Irja:
Mooi dat het allemaal goed gaat!! Dat rijst eten went vanzelf haha. Ook al een voetbalveld ontdekt? :) succes nog en benieuwd naar de rest van je verhalen, geniet ervan want voor je t weet sta je weer bij ons op het veld!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
